Ξεκινάει η ταινία με τα ταλαιπωρημένο καταιδρωμένο παλικάρι, που παλεύει για το μεροκάματο, χωρίς να επιδέχεται κανένα συμβιβασμό στις αξίες, που πήρε από την οικογένειά του. Αξίες, οι οποίες βέβαια, είναι καλές μοναδικές για την εξύψωση του εγώ του στη σφαίρα του αγίου. Είναι ο φτωχός Έλληνας, που παρά τη φτώχεια του, δεν υποκύπτει στους πειρασμούς για να κερδίσει κάτι παραπάνω αλλά προσπαθεί με αγώνα να κρατήσει την αξιοπρέπειά του και να κερδίσει τα προς το ζειν.
Ξαφνικά στο σκηνικό εμφανίζεται η πλούσια, κακομαθημένη κι εγωκεντρική κόμισσα, την οποία ο γόης της φτωχολογιάς ερωτεύεται αγνά (πάντα) και καταρακώνεται με πρόσχημα τον έρωτα.
Όμως στο τέλος το δίκιο του φτωχού κατατρεγμένου, αλλά αξιοπρεπή, κυριαρχεί κι η κόμισσα πέφτει σαν χάρτινος πύργος, αποκτά αισθήματα και γίνεται έρμαιο του Βόγλη και δωρητής σε φτωχά παιδιά.
Κάπως έτσι νοιώθουν κάποιοι. Αδικημένοι από τη ζωή και την αγορά, που με βεβαιότητα εκδηλώνουν την πεποίθεσή τους, ότι όλα θα τα γινόταν καλύτερα και με γνώμονα το κοινό συμφέρον, εαν κατείχαν θέσεις εξουσίας.
Κάπως έτσι αυθυποβάλλονται ότι είναι το κέντρο του κόσμου και ξέρουν όλη την αλήθεια, η οποία πρέπει να λάμψει στο τέλος και κατακρίνουν οτιδήποτε διαφοροποιείται.
Αυτοί ψηφίζουν πάντα με την ελπίδα ότι η κόμισσα θα βρεθεί στο δρόμο τους και θ' ανοίξουν διάπλατα όλες οι πόρτες χωρίς πολύ κόπο και προσπάθεια, ενώ συνάμα ο από μηχανής θεός της τραγωδίας θα τους βγάλει από τη δύσκολη θέση, όπως το ίδιο ευελπιστούν και για τη χώρα.
Σε αντιπαραβολή κι ο spam κομιστής alexis με τις ηθικές αξίες, που τον διακατέχουν και παρ' ότι έχει θαμπωθεί από το κοινωνικό κράτος και το βιωτικό επίπεδο των πρώην σοβιετικών κρατών... εεεε.... συγνώμη.... δυτικών κοινωνιών ήθελα να γράψω, θα πάει στην κόμισσα (κομισιόν) με τον Ελληνικό "τσαμπουκά", η οποία στην αρχή γοητευμένη από το επίπεδό του θα αντιδράσει παιδιάστικα κι αρνητικά. Όμως στο τέλος θα υπακούσει στο δυναμισμό του έλληνα πολιτικού και θα αλλάξει όλη τη ροή της ιστορίας της Ευρώπης.
ΧΑΙΡΕ ΚΑΙΣΑΡΑ
οι μελλοθάνατοι σε χαιρετούν
Ξαφνικά στο σκηνικό εμφανίζεται η πλούσια, κακομαθημένη κι εγωκεντρική κόμισσα, την οποία ο γόης της φτωχολογιάς ερωτεύεται αγνά (πάντα) και καταρακώνεται με πρόσχημα τον έρωτα.
Όμως στο τέλος το δίκιο του φτωχού κατατρεγμένου, αλλά αξιοπρεπή, κυριαρχεί κι η κόμισσα πέφτει σαν χάρτινος πύργος, αποκτά αισθήματα και γίνεται έρμαιο του Βόγλη και δωρητής σε φτωχά παιδιά.
Κάπως έτσι νοιώθουν κάποιοι. Αδικημένοι από τη ζωή και την αγορά, που με βεβαιότητα εκδηλώνουν την πεποίθεσή τους, ότι όλα θα τα γινόταν καλύτερα και με γνώμονα το κοινό συμφέρον, εαν κατείχαν θέσεις εξουσίας.
Κάπως έτσι αυθυποβάλλονται ότι είναι το κέντρο του κόσμου και ξέρουν όλη την αλήθεια, η οποία πρέπει να λάμψει στο τέλος και κατακρίνουν οτιδήποτε διαφοροποιείται.
Αυτοί ψηφίζουν πάντα με την ελπίδα ότι η κόμισσα θα βρεθεί στο δρόμο τους και θ' ανοίξουν διάπλατα όλες οι πόρτες χωρίς πολύ κόπο και προσπάθεια, ενώ συνάμα ο από μηχανής θεός της τραγωδίας θα τους βγάλει από τη δύσκολη θέση, όπως το ίδιο ευελπιστούν και για τη χώρα.
Σε αντιπαραβολή κι ο spam κομιστής alexis με τις ηθικές αξίες, που τον διακατέχουν και παρ' ότι έχει θαμπωθεί από το κοινωνικό κράτος και το βιωτικό επίπεδο των πρώην σοβιετικών κρατών... εεεε.... συγνώμη.... δυτικών κοινωνιών ήθελα να γράψω, θα πάει στην κόμισσα (κομισιόν) με τον Ελληνικό "τσαμπουκά", η οποία στην αρχή γοητευμένη από το επίπεδό του θα αντιδράσει παιδιάστικα κι αρνητικά. Όμως στο τέλος θα υπακούσει στο δυναμισμό του έλληνα πολιτικού και θα αλλάξει όλη τη ροή της ιστορίας της Ευρώπης.
ΧΑΙΡΕ ΚΑΙΣΑΡΑ
οι μελλοθάνατοι σε χαιρετούν
Λευτέρη είναι τυχαίο που το γύρισες σε μαύρο φόντο; :D
ΑπάντησηΔιαγραφήΛευτέρη ότι έβλεπα τώρα να κλείνει η ταινία με τους εργάτες να χορεύουν πιασμένοι από τον ώμο στο προαύλιο της φάμπρικας ... ε ρε μεγαλεία
ΑπάντησηΔιαγραφή