Σήμερα το πρωί περπατούσα στο κέντρο με πολύ ζέστη και δίψασα. Κάθισα σε μια καφετέρια και παρήγγειλα χυμό. Ήρθε η ώρα να πληρώσω κια αναρωτήθηκα τι ωραί, που θα ήταν να ήταν κρατικές οι καφετέριες και να ήταν όλα τζαμπαντάν. Όπου θέλαμε θα καθόμασταν, ότι θέλαμε θα τρώγαμε και θα πίναμε και κανένας λογαριασμός. Με τη σειρά μας εμείς θα προσφέραμε αυτό, που γνωρίζαμε οικειοθελώς κι η κοινωνία θα λειτουργούσε άψογα κι αγόγγυστα.
Οι τράπεζες θα δίνανε δάνεια παντού και για το οτιδήποτε αφού δε θα υπήρχε το κίνητρο της παραγωγικότητας και τα απεχθή businessplan κι όλοι θα παίρναμε ότι θέλαμε και θα δίναμε ότι μπορούσαμε.
Και συνεχίζω. Γιατί να δουλεύω με φιλότιμο και να δημιουργώ όταν μακροπρόθεσμα θα απολάμβανα το ίδιο με όλους; Γιατί να παράγω και να σκέφτομαι αφού θα μπορώ να είμαι σε μια καφετέρια όλη την ημέρα και να δουλεύουν άλλοι για μένα; και πολλά άλλα...
Αυτά όμως μου θυμίζουν κάτι γνώριμο από παλιά, από την αρρωστημένη κατάσταση, που ζούσαμε, από τους δημισίους υπαλλήλους.
Σταμάτησα να πίνω χυμό, μου ξύνισε ξαφνικά το στομάχι και σηκώθηκα να πάω στη δουλειά μου μήπως και ξεχαστώ ότι θα ξαναζήσουμε τον εφιάλτη ενός νέου κράτους ΠΑΣΟΚ.
Τι άλλο να πω...
Οι τράπεζες θα δίνανε δάνεια παντού και για το οτιδήποτε αφού δε θα υπήρχε το κίνητρο της παραγωγικότητας και τα απεχθή businessplan κι όλοι θα παίρναμε ότι θέλαμε και θα δίναμε ότι μπορούσαμε.
Και συνεχίζω. Γιατί να δουλεύω με φιλότιμο και να δημιουργώ όταν μακροπρόθεσμα θα απολάμβανα το ίδιο με όλους; Γιατί να παράγω και να σκέφτομαι αφού θα μπορώ να είμαι σε μια καφετέρια όλη την ημέρα και να δουλεύουν άλλοι για μένα; και πολλά άλλα...
Αυτά όμως μου θυμίζουν κάτι γνώριμο από παλιά, από την αρρωστημένη κατάσταση, που ζούσαμε, από τους δημισίους υπαλλήλους.
Σταμάτησα να πίνω χυμό, μου ξύνισε ξαφνικά το στομάχι και σηκώθηκα να πάω στη δουλειά μου μήπως και ξεχαστώ ότι θα ξαναζήσουμε τον εφιάλτη ενός νέου κράτους ΠΑΣΟΚ.
Τι άλλο να πω...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου